دستان پینه بسته پدران ، حکایت از سخت کوشی و مهربانی آنها برای هِمتی جهاد گونه در راه رضایت خدا و تامین معاش خانواده دارد بوسه بر دستان پدر، بوسه بر دستان فرشته ای هستی بخش در نظام قانون مدار کائنات است پدر نگینی ست در آسمان بی همتا، او کسی است که از نگاهش الفبای زندگی را می آموزیم از کلامش سبدی پر از غنچه های خندان را میچینیم از وجود لبریز از محبتش، مهربانی را درک میکنیم کسی که با نبودش گلستان خانه را به کویری سرد و بی روح تبدیل میکند.
چه سخت است در این روز فرزندانی که پدر را تنها در قاب عکس کُنج گوشه اتاق دیده و با قاب عکس خاطره گوئی میکنند.
دستهای پینه بسته و چروک خورده پدران سرزمینم، جغرافیای دردهای زمین و زمان است و چین و چروک پیشانی شان، تاریخ مرارتهای زندگی پر نشیب و فراز روزگار است.
پدران دیارمان، همچون کوه استوارند و شاید سختی های زمانه آنان را به تپه ای خمیده تبدیل کرده اما هنوز هم برایمان فرقی نمیکند آنان پدرمان و تمام هستی مان هستند پدرانی که با آرامش میتوانیم به آنان تکیه کنیم و نه تنها ما، بلکه آنان با آن پشت خمیده و دستان پینه بسته، برای همه اعضا خانواده از بزرگ گرفته تا کوچک همچون کوه هستند کوهی که، تمام کوهستان های زمین، با آن قَدِ کشیده خود نمیتوانند به استواری او باشند و ارتفاع و استواری آنان برای ما، از کوه درفک هم به مراتب بیشتر است.
پدران دیار سرزمینم، ما بر قامت به رکوع رفته شما سجده احترام می گذاریم و بر دستان پینه بسته و پوست چروکیده شما بوسه مهربانی و محبت میزنیم و در کلاس آموزه های زندگی شما، زانوی ادب بغل میگیریم، و خود را همیشه وامدار و مدیون مهر و محبتتان میدانیم.
پدران مهربان و پرتلاش سرزمینم روزتان مبارک.
به قلم: سعید خوشدوز
موسسه مردم نهاد پویندگان شهر اندیشه پدران ,دستان ,آنان ,پینه ,زندگی ,مهربانی ,پینه بسته ,دستان پینه منبع
درباره این سایت